روزانه نزدیک به ۵۵۰۰ راس خوک، ۵۰۰ بره و ۱۵۰ گاو و هزاران مرغ زنده به کشتارگاه
گیسونا، روستایی در منطقه کاتالان اسپانیا، برده می شود.
کارگران در اینجا از چهار گوشه جهان آمده اند. از کشتار طیور تا بسته بندی گوشت
آنها، این کارگران در خدمت این کشتارگاه ای هستند که گوشت و مرغ شرق اسپانیا
را تامین می کند. در این محل نزدیک به ۴۰۰۰ کارگر مشغول به کارند که چهل درصد از
آنها را کارگران خارجی تشکیل می دهند.
در میان آن ها ۴۴۵ اوکراینی و ۴۰۰ رومانیایی در اکثریت قرار دارند و کارگران سنگالی
در جایگاه سوم هستند.
به علاوه آنها کارگران مراکشی و کلمبیایی نیز حضور جالب توجهی دارند.
در بخش تولید ژامبون، الکساندر ویتوویچ، کارگر اوکراینی مشغول بکار است. او در سال
۲۰۰۰ میلادی به این کارخانه آمده است. دلیلش تنها درآمد بهتر نسبت به زادگاهش
اوکراین است. وی درباره این کار می گوید:
اولین اوکراینی هایی به دلیل وجود کار فراوان در اسپانیا به این شرکت تعاونی وارد شدند.
زمانی که من وارد کارخانه شدم قرارداد ثابتی بستم، دو سال بعد همسرم هم به اینجا
آمد و مشغول به کار شد. ۱۴ سال استکه اینجا زندگی می کنیم و دو دختر داریم.
اوکراینی ها و سنگالی های این کشتارگاه به دلیل شناخت هموطنان دیگرشان به این
کارخانه آمدند.
اما رومانیایی ها و یا کلمبیایی ها تنها در چارچوب توافق های بین دولتی در این کارخانه
حضور دارند.
ماسه اندیاوه، کارگر سنگالی، سال ۲۰۰۳ کار در اینجا را آغاز کرده است. او پیش تر به
برداشت محصولات کشاورزی در اسپانیا مشغول بوده و تا همین چند ماه پیش رییس
انجمن سنگالی های مقیم اسپانیا را بر عهده داشته است.
وی می گوید: هدفم در آینده سرمایه گذاری در سنگال است و البته باید این تعاونی
را هم گسترش دهیم.
برای مقابله با مهاجرت های غیرقانونی در اروپا باید در آفریقا سرمایه گذاری کرد.
باید سرمایه گذاران اروپایی با دولت های آفریقایی مذاکره کنند و در این قاره ایجاد کار کنند.
در غیر این صورت مهاجران همچنان از طریق ملیله اقدام به مهاجرت خواهند کرد.
روستای گیسونا، از سال ۲۰۰۰ به این طرف شاهد دو برابر شدن جمعیت بوده است.
حالا جمعیت روستا به هفت هزار نفررسیده است.
این روستا تنها جایی در اسپانیا است که نیمی از ساکنانش را خارجی ها
تشکیل می دهند.
برای کمک به پیشرفت و ادغام خارجی های حاضر در این روستا، تعاونی گیسونا
کلاس های متعددی از جمله کلاس های زبان اسپانیایی برای کارگران و خانواده
هایشان دایر کرده است. همچنین همکاری های متعددی بین دهدار و کارگران
وجود دارد. صندوق تعاونی روستا از جمله آن است. بعلاوه ترتیب خانه بازنشستگی و
دیگر مسایل رفاهی هم در اینجا داده شده است.
مونیکا واژدیا، یکی از رومانیایی های مشغول در این نظام تعاونی است.
وی و همسرش سال ۲۰۰۳ به اینجا آمده اند.
او به دلیل توانایی های زبانی اش توانسته در اینجا مشغول به کار شود.
او می گوید: من شخصا به آینده فکر نمی کنم و هیچ زمانی فکر ترک رومانی را
نکرده بودم. زندگی در آنجا سخت است اما هیچ گاه قصد ترک کشورم را نداشتم.
حضور من در اینجا کاملا تصادفی بود و حالا نزدیک به ده سال است که در این روستا
هستیم. نمی دانم تا یک ماه و یا ده سال آینده کجا خواهم بود.
برنامه ریزی برای آینده خیلی در اندیشه من نمی گنجد.
در این روستا ادغام خارجی ها در فرهنگ اسپانیایی، ساده تر از بقیه کشور انجام
گرفته و مهم ترین دلیل آن نرخ بیکاری پایین است. امتیازات ویژه ای در روستا وجود
دارد، روستایی که می تواند مهم ترین نماد اقتصادی و اجتماعی اسپانیا لقب گیرد.
دهدار گیسونا می گوید: از سفارت ایالات متحده محققانی به اینجا آمده اند تا دلیل
موفقیت این روستا را دریابند. مسلمانانی که همگی تنها از یک مسجد استفاده
می کنند، یا ارتدکس ها و کاتولیک هایی که از تنها کلیسای روستا بهره می برند.
استفاده مسلمانان از یک مسجد شاید غیر عادی به نظر برسد اما مطالعات محققان
آمریکایی نشان می دهد که این موضوع مهم ترین مانع ورود خشونت و افراطی گری
قومی و مذهبی به روستا است.
صد ها تریلی با سردخانه هایشان روزانه هزاران محصول این کشتارگاه را به دیگر
مناطق اسپانیا حمل می کنند.
نزدیک به ۴۰۰ فروشگاه زنجیره ای مشتری دائم کشتارگاه گیسونا هستند و حتی
برخی از محصولات آن به دیگر کشورهای اروپایی هم صادر می شود.
این اولین سرود ملی ایران می باشد که تا کنون چندین اجرا از آن پخش شده است
که شاید بعضی از این اجرا ها را دیده باشید .
در این جا اجرا سرود ملی ایران را که توسط سر کارخانم دریا دادور می بینید.
در بنای شهر ری اختلافاتی وجود دارد .
در کتاب نزههالقلوب آمدهاست ری را «شیث بنیآدم» بنا نهادهاست. در مختصر البلدان ابن فقیه بنای ری را به احفاد «بیلان ابن اصبهان بن فلوج بن سام بن نوح» نسبت دادهاست.
رابرت کرپرتر، سیاح انگلیسی به پیروی از مولف کتاب آثارالبلاد نقل میکند ایرانیان بنای این شهر را به هوشنگ پسربزرگ کیومرث نسبت میدهند. همچنین مولف کتاب هفت اقلیم مینویسد: "در بنای شهر ری اختلاف بسیار کردهاند بعضی برآنند که ری را رازبن اصفهان بن فلوح بنا کرده و برخی گویند رازبن خراسان ساخته و بعضی نقل میکنند هوشنگ. و کسانی هم روایت میکنند کیخسرو بن سیاوش.
همچنین میگویند ری شهری است که فیروزبن یزدجرد بنا کرد و آن را رامفیروز نام نهاد. در فرهنگنامه دهخدا آمده است: بانی ری، راز بن فاروس بن لواسان و به قولی شیس بنی آدم است.
عدهای نیز بنای ری را به (روی) از فرزندان نوح و یا ریبن بیلان بن اصفهان بن فلوخ نسبت دادهاند.
نام ری در متون پیش از اسلام
نام ری در کتیبههای هخامنشی و منابع یونانی به صورت رگآ (Rega) و رغه (Rege) آمده است. سلوکیان به ری، اریا (Erya) و ارویا (Eroya) و اشکانیان «آرشکیا» میگفتهاند.
ری پیش از اسلام
ری در دوران پیش از اسلام مرکز بزرگ دینی زرتشتیان بوده و به وسیله مدیران موبد نوعی حکومت دینی نظیر واتیکان در آن وجود داشت و به طور کلی ری در دوران مادها و هخامنشیان وحتی قبل از آن نیز شهری مقدس به شمار میآمد. قرار گرفتن ری در مسیر جاده ابریشم که از آنجا به همدان میرفت علاوه بر جنبه مذهبی به ری اهمیت بازرگانی نیز میدادهاست، لذا مردم ری عموماً بازرگان و تاجر پیشه بودهاند.
ورود آریاییها در حدود هزاره دوم پیش از میلاد به ری و استقرار شعبهای از آنها در مسیر حرکت خود به شمال و غرب، آثاری از خود بر جای گذاشته که شواهد آن به صورت کورههای سفال پزی در کهریزک و نیز در سال ۱۳۷۳ در تپه معمورین در فرودگاه بین المللی امام خمینی به دست آمدهاست، پس از ورود به آریاییها که مهمترین آنها مادها و پارسها میباشند و در آمیختن آنها (مادها) با بومیانی که پیش از آنها در این سرزمین مستقر بودند این منطقه نیز در تقسیم بندی مادها به رماد رازی یا راگا، راگس که در جنوب تهران قرار داشت قرار گرفت (۷۲۰ - ۵۵۰ پ.م) با پیروزی کوروش بر جد خود آژدهاک در سال (۵۵۰پ.م) پایههای اولین امپراتوری بزرگ جهانی پیریزی شده که مدت دو قرن تا سال (۳۳۰ پ.م) دوام یافت این امپراتوری علاوه برسرزمینهای واقع در محدوده حکومت ماد از شرق تا سند، غرب تا آسیای صغیر را نیز در بر میگرفت، در تقسیم بندی داخلی تغییرات چندانی نسبت به دوره ماد داده نشد و ایالات مادی همچنان با همان نام بر جای ماندند در این دوره این منطقه در محدوده (رک) قرار داشتهاست. در بند ۱۲ از ستون ۱ متن پارسی باستان کتیبه بیستون آمدهاست:
« داریوش شاه گوید: پس از آن، (فرورتیش) با سواران کم گریخت، سرزمینی (ری) نام در ماد سو روانه شد... »
در بند ۱۱ ستون ۳ متن پارسی باستان بار دیگر از ری نام برده میشود.
داریوش شاه میگوید: پس از آن من سپاه پارسی را از ری نزد ویشتاسپ فرستادم... »
اسکندر مقدونی در تعقیب داریوش سوم از راه همدان به ری وارد میشود و ویرانیها به بار میآورد. پس از مرگ وی به دست سردارانش تقسیم شد و در این میان سلوکوس سردار نامی او با غلبه بر آنتیگون قسمت اعظم آسیای غربی را تصرف نموده و سلسله سلوکی را در سال (۳۱۲ پ.م) تشکیل داد.
در عهد سلوکیان، در ری زلزلهای شدید روی داد، شهر بر اثر این زلزله ویران شد و سلوکوس اول (بین سالهای ۳۱۲-۲۸۰ قبل از میلاد) شهر را دوباره ساخت و نام زادگاه خود اورپس را بر آن نهاد، به همین خاطر در دوران سلوکیان از شهر ری به نام اورپس در تاریخ یاد میشود.
در عصر اشکانیان به علت اینکه آثار بجا مانده از اشکانیان توسط سلسله بعدی یعنی ساسانیان از بین رفتهاست اطلاعات زیادی در دست نیست و لی آنچه مسلم است ری همچنان اهمیت خود را حفظ کرده و برج و باروی عظیمی در نزدیکیو ابتدای چشمه سوربن یا چشمه علی فعلی که اختصاص به شاهان و امرا داشت ساخته شدهاست. در این دوران ری به صورت یک مرکز دینی تجاری و قطب کشاورزی و دامداری به حیات خود ادامه دادهاست.
شهر ری در دوران ساسانیان از مراکز بزرگ دینی زرتشتیان بود و در آن به وسیله موبدان موبد نوعی حکومت دینی نظیر واتیکان وجود داشت. باید گفت ری در دوره ساسانیان شهر مقدس نامیده میشد و آتشکده ری از بزرگترین آتشکدههای آن عصر بود که بقایای آن نیز هم اکنون وجود دارد.